Kołobrzeg

Kołobrzeg to jedno z najstarszych miast na Pomorzu. Jego historia sięga VIII wieku, kiedy istniała tu osada znana z pozyskiwania soli z wody morskiej. Prawdopodobnie już w VII w. na Wyspie Solnej u wybrzeży Bałtyku istniała osada w, której potrafiono pozyskiwać sól z morza. Szybko stało się to źródłem bogactwa okolicznych mieszkańców.Na zjeździe gnieźnieńskim w 1000 r. Bolesław I Chrobry wraz z cesarzem Ottonem III powołali arcybiskupstwo gnieźnieńskie, któremu podporządkowali biskupstwa w Krakowie i Wrocławiu. Wtedy także powstało biskupstwo w Kołobrzegu, a dzięki niemieckiemu kronikarzowi Thietmarowi z Merseburga znamy imię pierwszego biskupa: został nim Reinbern. Niezwykłe brzmienie miała nazwa jego diecezji: kościół Soli Kołobrzeskiej. Kołobrzeg stał się stolicą biskupstwa, tym samym został wyróżniony i usytuowany na równi z takimi grodami jak Kraków, Wrocław czy Poznań. Chloberg nie cieszył się długo tak wysoką pozycją., nawrót pogaństwa zmusił biskupa do ucieczki i opuszczenia diecezji, a Kołobrzeg stracił status stolicy biskupiej na rzecz położonego dalej na zachód Kamienia. W 1830 r. powstał pierwszy zakład kąpieli solankowych. W 1859 r. Kołobrzeg uzyskał połączenie kolejowe ze Szczecinem i Gdańskiem. Szybki rozwój uzdrowiska nastąpił po roku 1872, gdy Kołobrzeg utracił status twierdzy. W roku 1899 został otwarty wspaniały dom zdrojowy. W czasie I wojny światowej Kołobrzeg wraz ze swoimi sanatoriami i domami wypoczynkowymi przekształcił się w wielki szpital wojskowy. Naziści zamienili ponownie Kołobrzeg w twierdzę, będącą częścią systemu Wału Pomorskiego. Podczas działań wojennych w 1945 r. Kołobrzeg został doszczętnie zniszczony, 95% zabudowy obrócono w ruinę. Zniszczeń dopełniły działania Armii Czerwonej. Jeszcze w tym samym miesiącu odbyły się tu drugie w historii miasta zaślubiny Polski z morzem.Dziś Kołobrzeg, liczący 50 tys. stałych mieszkańców jest ośrodkiem wczasowo -uzdrowiskowym, ozdobionym klombami , fontannami, czystym i przyjaznym miastem.