LEMAN SAM İÇİME SİNMİYOR

inceden bir sızı sarıyor gönlümü
ismini söylemeye dilim varmıyor
sen olmayınca akşamlar içime sinmiyor

olmuş olacak ne varsa umurumda değil
ölüm bile yokluğundan daha ağır gelmiyor
sen olmayınca yaşamak içime sinmiyor

sana ait ne varsa yakıp yıksaydım keşke
anıların kelepçesini söküp atsaydım keşke
ne çare gücüm yetmiyor

bu dört duvar bu sessizlik hergün biraz daha uzun
kapımda bekleyen umut dolu bahar bile
sensiz içime sinmiyor

camlarda ağlayan nazlı yağmur seni sorar gibi
bu öyle bir hasret ki yüreğime sığmıyor
sen olmayınca yaşamak içime sinmiyor