Yerel Medyada Kadın Gazeteci Olmak 2. Bölüm: Hatice Nur Derya ve Zehra Değirmenci (Bursa)
- 3 yıl önce
10 yıldır Bursa’da yerel gazeteci olarak çalışan Hatice Nur Derya, meslek hayatını uzun yıllar gönüllü olarak yürütmüş. “ Kendimi bildim bileli haber üretmeyi daha çok seviyorum” diyen Derya, farklı alanlarda sahip olduğu becerilere rağmen haber editörlüğü yapmayı özellikle tercih ediyor.
Bursa’da yerel gazeteci olmayı ise Derya şöyle tanımlıyor “ Ne çok önemlisiniz ne de çok önemsizsiniz. Burada yapmış olduğunuz her şey bir anda gündeme gelebilir, binlerce insanın hayatını değiştirebilir ama bazen de İstanbul’da yapılmış kadar etkili olmayabilir.” Yerelde kadın gazetecilerin ciddiye alınmadığını düşünen Derya toplumun her alanında bulunan erkek egemen yapının meslek hayatlarına da yansıdığını belirtiyor: “Siyasette erkek ağırlığı olduğu için sizin siyasetçilere sorduğunuz sorular kale alınmayabiliyor ama bir erkekle gittiğinizde onun sormuş olduğu soru çok daha fazla dikkate alınıyor.”
Derya, yerel medyada toplumsal cinsiyet eşitliğinin sağlanabilmesi için kadın gazetecilerin örgütlenmesi gerektiğini düşünüyor: “Yerelde yaşanan sorunlara ancak örgütlenen kadın gazeteciler çözüm getirebilir… ‘Sen bana bunu yapamazsın, bu mobbing’i uygulayamazsın’ dedirtebilecek güç örgütlenmekten geçiyor.”
Zehra Değirmenci ise meslek hayatına yeni başlamış bir yerel gazeteci. Yerel medyadaki belirsiz çalışma saatleri ve gece geç saatlerde eve dönmek zorunda kalmanın, özellikle Bursa gibi günlük hayatın erken bittiği küçük bir şehirde kendini tedirgin ettiğini belirtiyor.
Kadın gazeteciler özelinde cinsiyet kimliğinin dezavantaj getirebildiğini belirten Değirmenci: “Gazeteci olarak herhangi bir ortama girdiğimiz zaman ben biraz soğuk kalmayı ve sert durmayı tercih ediyorum… Hem kadın olduğum için, hem de çalıştığım kurumu temsil ederken kendimi böyle koruyabileceğimi düşünüyorum” diyor.
Çalıştıkları kurumda kadın gazeteciler olarak cinsiyet ayrımcılığıyla ilgili yaşadıkları sorunları açıkca dile getirebildiklerini belirten Değirmenci, yerelde toplumsal cinsiyet eşitliğini önceleyen kurumların kadın gazetecilerin sorunlarına çözüm getirmekte büyük fark yarattığını vurguluyor.
Bursa’da yerel gazeteci olmayı ise Derya şöyle tanımlıyor “ Ne çok önemlisiniz ne de çok önemsizsiniz. Burada yapmış olduğunuz her şey bir anda gündeme gelebilir, binlerce insanın hayatını değiştirebilir ama bazen de İstanbul’da yapılmış kadar etkili olmayabilir.” Yerelde kadın gazetecilerin ciddiye alınmadığını düşünen Derya toplumun her alanında bulunan erkek egemen yapının meslek hayatlarına da yansıdığını belirtiyor: “Siyasette erkek ağırlığı olduğu için sizin siyasetçilere sorduğunuz sorular kale alınmayabiliyor ama bir erkekle gittiğinizde onun sormuş olduğu soru çok daha fazla dikkate alınıyor.”
Derya, yerel medyada toplumsal cinsiyet eşitliğinin sağlanabilmesi için kadın gazetecilerin örgütlenmesi gerektiğini düşünüyor: “Yerelde yaşanan sorunlara ancak örgütlenen kadın gazeteciler çözüm getirebilir… ‘Sen bana bunu yapamazsın, bu mobbing’i uygulayamazsın’ dedirtebilecek güç örgütlenmekten geçiyor.”
Zehra Değirmenci ise meslek hayatına yeni başlamış bir yerel gazeteci. Yerel medyadaki belirsiz çalışma saatleri ve gece geç saatlerde eve dönmek zorunda kalmanın, özellikle Bursa gibi günlük hayatın erken bittiği küçük bir şehirde kendini tedirgin ettiğini belirtiyor.
Kadın gazeteciler özelinde cinsiyet kimliğinin dezavantaj getirebildiğini belirten Değirmenci: “Gazeteci olarak herhangi bir ortama girdiğimiz zaman ben biraz soğuk kalmayı ve sert durmayı tercih ediyorum… Hem kadın olduğum için, hem de çalıştığım kurumu temsil ederken kendimi böyle koruyabileceğimi düşünüyorum” diyor.
Çalıştıkları kurumda kadın gazeteciler olarak cinsiyet ayrımcılığıyla ilgili yaşadıkları sorunları açıkca dile getirebildiklerini belirten Değirmenci, yerelde toplumsal cinsiyet eşitliğini önceleyen kurumların kadın gazetecilerin sorunlarına çözüm getirmekte büyük fark yarattığını vurguluyor.